Υπάρχουν ορισμένες δηλώσεις που σχετικά βγαίνουν εύκολα από τα χείλη ενός πολιτικού. «'Όχι στη συναίνεση», «εκλογές εδώ και τώρα», «να φύγει η επικίνδυνη κυβέρνηση», «Εξεταστική επιτροπή για την πώληση του ΟΤΕ», «να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός», είναι ορισμένες βαριές δηλώσεις που ένας ξένος επισκέπτης της χώρας θα φανταζόταν ότι θα έλεγε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στην εποχή του μνημονίου. Λάθος. Όλες ανήκουν στον πολιτικό αρχηγό εκείνον, που φορώντας σήμερα το μανδύα της συναίνεσης, εκλιπαρεί την αντιπολίτευση να δηλώσει συμμέτοχος-συνένοχος στο λάθος.
Οι παραπάνω δηλώσεις είχαν ξεκινήσει από το χειμώνα του 2008 και έπειτα από τον κ. Παπανδρέου, όταν στην κορύφωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αρνήθηκε οποιαδήποτε προσπάθεια εθνικής συνεννόησης με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, για να έρθει να μας σώσει και να μας κάνει όπως χαρακτηριστικά έλεγε προεκλογικά «Δανία του Νότου». Σήμερα δυστυχώς, φαντάζει πιο πιθανό να μας κάνει τελικά «Αφγανιστάν» της Ευρώπης.
Σήμερα παρακαλάει για συναίνεση. Τα δίνει όλα, κυβέρνηση, υπουργεία ακόμα και πρωθυπουργία, για να σωθεί η χώρα. Είναι, όμως, έτσι ή πρόκειται για ένα ακόμα πολιτικό παιχνίδι στο οποίο γίναμε μάρτυρες αυτές τις μέρες;
Σε μια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες είναι στους δρόμους και ενώ εδώ και μήνες οι δείκτες των spreads και των cds είναι πολύ πιο πάνω από το δείκτη του χρηματιστηρίου Αθηνών, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρήκε τη στιγμή να δώσει ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, ελπίζοντας να ξεγελάσει κόμματα και πολίτες.
Συναίνεση και εθνική συνεννόηση με προαποφασισμένη πολιτική και με κατευθύνσεις και δεσμεύσεις που έρχονται από ξένα κέντρα εξουσίας, δεν μπορεί να γίνει. Για πολλούς ίσως να χάθηκε η ευκαιρία να υπάρξει μια κοινή Εθνική προσπάθεια, για άλλους ίσως να χάθηκαν μόνο ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πραγματικότητα χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για αυτή την κυβέρνηση να κάνει μια στροφή στην πολιτική της, να συμμαχήσει πρωτίστως με τον ελληνικό λαό και μετά με τα κόμματα και να χαραχθεί μια νέα πολιτική κατεύθυνση. Μια εθνική προσπάθεια να αντιστραφεί η πορεία της ελληνικής οικονομίας και της ίδιας της χώρας. Αλλά καμία τέτοια προσπάθεια δεν έχει τύχη αν δεν την πιστεύουν οι πρωταγωνιστές και ο κ. Παπανδρέου είναι φανερό ότι δεν την πιστεύει.
Αν την πίστευε πολύ πριν «χαρίσει» την πρωθυπουργία, θα είχε ενσωματώσει στην πολιτική του κάποιες από τις προτάσεις μας. Θα είχε κάνει πίσω στη φορολογική καταιγίδα που σχεδιάζει. Δεν γίνεται να ζητάς συναίνεση και την ίδια στιγμή να φέρνεις και να ψηφίζεις στην αρμόδια επιτροπή της Βουλή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το οποίο έχει καταδικάσει σύσσωμη η αντιπολίτευση, οι παραγωγικοί φορείς και οι πολίτες.
Η ΝΔ από την αρχή προέβλεψε ότι το μνημόνιο θα οδηγηθεί στην αποτυχία. Αλλά έστω και έγινε λάθος σχεδιασμός στην αρχή, εμείς είμαστε εδώ, στηρίζουμε την προσπάθεια να πάμε ενωμένοι σαν χώρα και να το επαναδιαπραγματευτούμε. Το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό. Δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά και συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οικονομίας. Οι εταίροι μας πρέπει να μας στηρίξουν. Όχι να μας χαρίσουν λεφτά. Αλλά να μας βοηθήσουν να σταθούμε στα πόδια μας και να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας. Αν δεν πάρει μπροστά η οικονομία μας, όση περιουσία και να πουλήσουμε δεν ξεχρεώνουμε ποτέ.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι οι αγορές μας υποβαθμίζουν συνεχώς στα επίπεδα πιστοληπτικής ικανότητας και ότι τα spreads παραμένουν τόσο υψηλά, βλέποντας την ανικανότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε διαρθρωτικά μέτρα και σε μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα.
Σήμερα οι πολίτες και οι αγορές θέλουν καθαρές λύσεις. Θέλουν να νοιώσουν ότι υπάρχει υπεύθυνη και σοβαρή ηγεσία για να πάρει αποφάσεις και να δώσει όραμα στο λαό που ολοένα και υποφέρει πιο πολύ. Το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου είχε πολλές ευκαιρίες και τις ξόδεψε πολύ εύκολα. Πλέον δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να προχωρήσει άλλο στην αδιέξοδη πολιτική του. Και επειδή στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ας κάνει γρήγορα εκλογές να αποφασίσουν οι πολίτες για το μέλλον τους.
